به گزارش نویاب؛ دکتر هایده شیرزادی؛ مدیرعامل شرکت بازیافت مواد و تولید کود آلی یا همان کمپوست است. کرمانشاهی است و متولد گیلان‌غرب. زادگاهش دبیرستان دخترانه نداشت؛ محبور می‌شود دوره‌ی دبیرستان را به صورت متفرقه ادامه بدهد و با این کار به شرایط دیگر دختران گلانغرب که بعد از دبستان مجبور به خانه‌داری می‌شدند، تن ندهد.
فوق دیپلم حرفه و فن را که می‌گیرد، دو سال به عنوان معلم راهنمایی مشغول به کار می‌شود. پس مدتی به شرایطی برمی‌خورد که کار کردن برایش غیر ممکن می‌شود؛ تصمیم می‌گیرد به خارج از ایران برود و آن‌جا ادامه‌ی تحصیل بدهد. سال ۱۳۶۴ به آلمان می‌رود و در دانشگاه کاسل رشته‌ی مهندسی کشاورزی بین‌المللی می‌خواند.
پس از اتمام تحصیل در رشته کشاورزی بین‌المللی در سال ۷۱ به ایران برمی‌گردد و پیشنهاد طرح کمپوست کرمانشاه را به مسئولان استان کرمانشاه می‌دهد، اما چون شرایط فراهم نبود این موضوع را ضروری نمی‌پندارند و جدی نمی‌گیرند و تبعا مراجعات مکرر به مسئولان ذی‌ربط استان هم نتیجه‌ای حاصل نمی‌کند.
آن روز، شیرزادی با خود فکر می‌کند یا دانش مسئولان نسبت به این موضوع قوی نیست که این پیشنهاد را نمی‌پذیرند و یا خودش استدلال ضعیفی دارد. برای همین، تصمیم می‌گیرد در رشته‌ی اکولوژی حفاظت محیط زیست (شاخص مدیریت پسماند) ادامه تحصیل بدهد تا بتواند موضوع را بهتر توجیه کند.
در همان دانشگاه کاسل، رشته اکولوژی حفاظت محیط زیست را به اتمام می‌رساند، تمامی تحقیقاتش را در خصوص مدیریت پسماند ایران تکمیل می‌کند و به این نتیجه می‌رسد راه‌کارهایی که برای کشورهای درحال توسعه مثل ایران مطرح می‌شود، فقط برای کشورهای صنعتی است و کاربرد آن به صورت عمومی برای ایران ممکن نیست.
فاصله تبدیل علم به ثروت
پس از بررسی تحقیقاتی که برای پایان‌نامه‌ام انجام داده بودم، با توجه به اینکه شهرداری کرمانشاه هنوز آمادگی اجرای چنین طرحی را نداشت، به شهرهای دیگر از جمله تهران و شهرهای شمالی ایران که مشکل زباله داشتند مراجعه کردم و هدفم را توضیح دادم اما هیچ اتفاق مثبتی نیفتاد.
به لحاظ اهمیت زیست‌محیطی این موضوع برای ایران، تصمیم گرفتم خودم این طرح را شروع کنم. سال ۱۳۷۵ درخواست مجوز احداث واحد بیوکمپوست را از صنایع استان کردم. خب سرمایه من درواقع علمی بود که به دست آورده بودم؛ تبدیل کردن علم به ثروت کار آسانی نبود.
شعار «خواستن توانستن است» همیشه همراه من بود. توانستم این موضوع را تا حدودی توجیه کنم. برای تولید کمپوست درخواست وام کردم و با پیگیری‌های فراوان وام گرفتم. با پیگیری‌های فراوان در سال ۱۳۷۷ مسئولان وقت شهرداری کرمانشاه تصمیم گرفتند در اجرای طرح مشارکت کنند و شرکت بازیافت مواد و تولید کود آلی کرمانشاه تأسیس شد و در سال ۱۳۸۰ طرح به بهره‌برداری رسید. این خلاصه‌ای از چگونگی شروع کارم بود.
جایگزینی برای محیط زیست نداریم
می‌دانید که محیط زیست تنها کالایی است که نه وارداتی است نه صادراتی؛ محیط زیست را در محل و منطقه باید ساخت. موضوع آلودگی زیست‌محیطی ناشی از دفن غیر اصولی پسماندها در تمامی شهرهای ایران مشکلی است که باید حل شود و یک ضرورت غیر قابل انکار است. اعتقاد داشتم و دارم اگر یک طرح موفق در این خصوص اجرا شود، دیگر شهرهای ایران این راه را ادامه خواهند داد، نه فقط ادامه‌ی کار برای من، بلکه برای بسیاری از متخصصان دیگر در ایران فراهم خواهم شد.
بحث زباله یا پسماند بسیار عمیق‌تر از آن است که من فقط به آن بپردازم. انسان مصرف‌کننده برای هر فعالیت روزمره‌ی خود نیاز به مصرف اقلام از خوراک لوازم مصرفی کوتاه‌مدت، بلندمدت دارد؛ در واقع انسان خودش با زباله به دنیا می‌آید و به عنوان زباله هم دفن می شود. برای هر دوره و هر کالا و هر فعالیت هم مدیریت و برنامه‌ریزی و تکنولوژی خود را می‌طلبد؛ بنابراین بقای این بخش همراه با حیات ادامه دارد. درواقع چالش‌ها را باید به فرصت تبدیل کرد.
اشتغال ۷۰ نفر در کارخانه کمپوست کرمانشاه
روز اول یک نفره شروع کردم، و حالا خوشحالم که به طور مستقیم در پروژه بازیافت کرمانشاه ۷۰ نفر مشغول به کار هستند. در مجموع سایر بخش‌های مدیریت پسماند جمع‌آوری آموزش و… حدود ۷۰۰ شغل را در شهر ایجاد کرده‌ام. مطالعات مدیریت حدود ۶۰شهر ایران را انجام داده‌ام، یک تیم مهندسی از جوانان کرمانشاه را آموزش داده‌ام (حدود ۳۵ نفر) در حال انجام فاز مطالعاتی یا نظارت بر اجرای طرح های سایر شهرها هستند.
برای شهرها باید وقت‌های چندهفته‌ای تعیین کنم. بر اساس برنامه وزارت کشور تا سال ۱۳۹۰ تمامی شهرهای ایران باید برنامه‌های مدیریت پسماند خود را ایجاد کنند.
برامون مهمه بدونیم نظر شما درباره این مطلب چیه؟ لطفا به این مطلب امتیاز بدهید: (
شما اولین نفر هستید که امتیاز می دهید 
Loading...)
